به گزارش همدان پرس؛ اما گویا این شغل روزنامه نگاری یا بهتر است بگوییم هنر قلمفرسایی، نه تاریخ مصرف دارد نه فرصتی برای بازنشستگی به آدم می‌دهد و نه امکانش هست که به آرایش هم صنف خود بسنده کنند چرا که مبنای کار این جماعت دستمال بستن به سری است که اتفاقا درد می‌کند!
البته که بعضی هم هستند که در این شغل از همان روز اول برای بازنشستگی آمده‌اند!
اما یکی از آن دست به قلم‌هایی که انگار هنوز بیست ساله است و در شوق روزنامه نگاری سر ازپا نمی‌شناسد و با وجود تمام مرارت‌ها و آزارها، همچنان مشتاق گردآوردن جماعتی محقق برای پیگیری و ثبت پدیده‌های ناتراز است، همین جناب پرویز محمدی‌ست که افتخار چاپ اولین روزنامه رنگی در استان همدان و تجمیع اصحاب قلم در یک تحریریه منسجم را در کارنامه دارد و پس از گذشت نزدیک به سه دهه، هنوز هم معتقد است که باید مطالبه‌گر باشد و دست از سر این و آن مدیر برندارد، همین جنابش می‌باشد.
القصه که چند روز پیش باز دلش هوای کج نشینی و راستگویی کرد و جمعی از موسفیدهای روزنامه‌نگار را گردهم آورد تا در معیت مشاور رسانه‌ای استاندار، دو سه ساعتی دوباره داغ دل همگی را تازه کند و یادمان بیاورد که این شهر و استان چه نخبه‌هایی دارد که هرکدام یک تنه رسانه‌ای شفاهی برای تورق کارنامه‌ی کج و معوج ۱۰ دولت چپ و راست هستند.
جمعی را گردهم آورد تا پس از سالها گوشه نشینی دوباره زبان‌های سرخ را در نشستی صمیمانه با استانداری به سخن درآورند که از قضای روزگار هم سن و سال کوچکترین عضو این جمع بود!
حقا که به رغم جوانی‌اش، پخته و زیرک می‌نماید و در زیرکی‌اش همین بس که مشاورش را از میان همین جماعت انتخاب کرده تا هم ریش و هم قیچی دست خودش باشد.
صادقانه عرض کنم، با اینکه سالهاست حتی گذری به صفحات مطبوعات نداشته و نگاهی به فضای به اصطلاح مجازی نینداخته‌ام، اما روز جمعه دوم آبان دوباره احساس کردم که در میان مدیران ناهمتراز دولت پزشکیان، پس هستند جوانانی که شوق کار و اندیشه‌ی توسعه در سر دارند و گرچه شواهد امر نشان می‌دهد دستشان برای اصلاح امور فرهنگی چندان باز نیست اما امید را می‌توانند در دل جوانان فرهنگ دوست حتی به اندازه‌ی جرقه‌ای روشن نگاه دارند.
چنین باد و دستمریزاد
--------------------------------------
مهدی طاهری/روزنامه‌نگار بازنشسته
