به گزارش همدان پرس؛ دکتر بهروز کارخانه‌ای در همایش علمی ابن سینا حکیم هزاره ها با تشریح ابعاد روان‌شناختی و اجتماعی خودکشی گفت: خودکشی اقدامی آگاهانه با نتیجه مرگبار است که فرد برای تغییر وضعیت خود انجام می‌دهد.
وی ادامه داد: طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، در سال ۲۰۲۰ بیش از یک‌ونیم میلیون نفر در جهان بر اثر خودکشی جان خود را از دست دادند؛ رقمی که از مرگ ناشی از مالاریا و ایدز بیشتر است.
وی با بیان اینکه نمی‌توان مسیر دقیق خودکشی را صرفاً از منظر فیزیولوژیک یا بررسی مغز درک کرد، اظهار داشت: خودکشی در قالب‌های مختلف مانند سانحه، قتل نفس یا حتی دلایل ظاهراً طبیعی رخ می‌دهد. نقش هیجانات و حتی کلمات در این فرآیند بسیار مهم است؛ پرسش‌هایی مانند از چه چیزی ناراحت شدیم؟ یا چه کمکی می‌توانیم بکنیم؟ می‌تواند نقطه شروعی برای پیشگیری باشد.
کارخانه‌ای با اشاره به عوامل مؤثر بر تمایل به خودکشی افزود: وقتی جنبه‌های مثبت زندگی مانند شادی، عشق، رضایت و موفقیت از فرد گرفته می‌شود، او وارد مرحله‌ای از رنج روانی، اضطراب و احساس بی‌هویتی می‌شود که می‌تواند او را به سمت تصمیم‌های خطرناک سوق دهد.
رییس دانشگاه علوم پزشکی همدان ادامه داد: نیازهای اساسی انسان شامل نیازهای فیزیولوژیکی مانند آب و غذا، نیازهای فردی و اجتماعی مانند قدرت و ثروت و همچنین امنیت و آزادی است. نبود این نیازها منجر به دلشوره، اضطراب و در نهایت افکار خودکشی می‌شود.
وی با تأکید بر نقش شناخت هیجانات منفی و سرنخ‌های رفتاری ادامه داد: افرادی که در معرض خطر خودکشی هستند، گاهی جملاتی مانند من فردا نیستم یا دیگر طاقت ندارم را به زبان می‌آورند. این علائم نباید نادیده گرفته شود، چراکه بی‌توجهی می‌تواند به فاجعه ختم شود. بررسی ذهن و افکار فرد نیز اهمیت دارد، زیرا بسیاری از افراد در مرحله‌ای از زندگی، افکار منفی و گرایش‌های مخرب را تجربه می‌کنند.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی همدان با اشاره به بعد معنوی و اخلاقی موضوع خاطرنشان کرد: انسان‌ها در عین حال که از ناامیدی و فشار روانی رنج می‌برند، عشق به زندگی نیز در وجودشان زنده است. باید این جنبه را تقویت کرد و با کمک، همراهی و امیدبخشی، آن‌ها را از بحران عبور داد همچنین توجه به زیبایی‌های ساده زندگی و تقویت ارتباط معنوی با خداوند، می‌تواند در کاهش تمایل به خودکشی مؤثر باشد.
کارخانه‌ای گفت: خودکشی در ۹۵ درصد موارد تحت تأثیر سبک زندگی و شرایط سخت فردی رخ می‌دهد. این تصمیم غالباً عجولانه است و فرد فرصت تحلیل عواقب آن را ندارد. بنابراین، آگاهی‌بخشی، شناخت نیازها، مداخله به‌موقع و ایجاد امید، کلیدهای اصلی پیشگیری از این بحران جهانی است
